Guru Nanak Sahib [1469-1539] when re-emerging from the Bein Rivulet in Sultanpur Lodhi in 1503 after his encounter with The Divine exclaimed: “There is no Hindu, there is no Muslim”. This sent the locals of the town into a frenzy. What the young Nanak was saying was blasphemous. He outright denied the identities of the two most prominent faiths at the time. But such was his plan, as he was deputed by God to do so. While this direct proclamation of his is not recorded in the Guru Granth Sahib, Guru Nanak Sahib in his fifth form as Guru Arjan Sahib [1563-1606] has written a similar testament. This hymn is vehemently important. While the Sikh identity was set during the time of Guru Nanak Sahib himself, modern Indian colonialism and Hindutva extremism yearns to subjugate the Sikhs under a false, broader ‘Sanatani’ banner. The Indian Constiution, of which the Sikhs are not signatories of, falsely labels Sikhs as Hindus under Article 25-B. Nevertheless, this truth of Guru Nanak Sahib stands firm in the Guru Granth Sahib.

ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ [1469-1539] ਨੇ 1503 ਵਿਚ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਲੋਧੀ ਵਿਖੇ ਬੈਣ ਦਰਿਆ ਤੋਂ ੴ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਉਪਰਾਂਤ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣ ਸਮੇਂ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ: “ਨ ਕੋਈ ਹਿੰਦੂ, ਨ ਕੋਈ ਮੁਸਲਮਾਨ।” ਇਹ ਬਚਨ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਹਲਚਲ ਮਚ ਗਈ। ਨੌਜਵਾਨ ਨਾਨਕ ਦੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਧਾਰਮਿਕ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਨਿੰਦਣਯੋਗ ਮੰਨੇ ਗਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਧਾਰਮਿਕ ਪਛਾਣਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਇਹ ਉਸ ਦਾ ਯੋਜਿਤ ਉਦੇਸ਼ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪ ਇੱਕੁ ਓਅੰਕਾਰੁ ਨੇ ਇਸ ਕਾਰਜ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਸੀ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸਿੱਧੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਦਰਜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੰਜਵੇਂ ਸਰੂਪ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ [1563-1606] ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਇਸੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਬੇਹੱਦ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਹੀ ਸਿੱਖ ਪਛਾਣ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰ ਆਧੁਨਿਕ ਭਾਰਤੀ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ਵਾਦ ਅਤੇ ਹਿੰਦੂਤਵਾ ਅਤਿਵਾਦ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਝੂਠੇ, ਵਿਸ਼ਾਲ ‘ਸਨਾਤਨੀ’ ਛਤਰ ਹੇਠ ਲਿਆਂਦਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਸੰਵਿਧਾਨ, ਜਿਸ ’ਤੇ ਸਿੱਖ ਕੌਮ ਦੇ ਦਸਤਖ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਦੇ ਧਾਰਾ ਪੱਚੀ-B (25-B) ਅਧੀਨ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਝੂਠੇ ਤੌਰ ’ਤੇ ਹਿੰਦੂ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਇਹ ਸੱਚ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਅਟੱਲ ਖੜਾ ਹੈ।

گرو نانک ساہب [1469-1539] نے 1503 وچ سلتان پر اباراہیملودھیب ابراہیم وکھے بین دریا توں اکُ اوئنکارُ نال ملاپ اپرانت دبارا پرگٹ ہون سمیں گھوشنا کیتی: “ن کوئی ہندو، ن کوئی مسلمان۔” اہ بچن سن کے سارے شہر وچ ہلچل مچ گئی۔ نوجوان نانک دے اہ شبد اس سمیں دے دھارمک پربندھاں انوسار نندن یوگ منے گئے، کیونکِ اس نے اس سمیں دیاں دو سبھ توں پرمکھّ دھارمک پچھاناں نوں سدھا نکار دتا سی۔ پر اہ اس دا یوجت ادیش سی، کیونکِ اس نوں آپ اکُ اوئنکارُ نے اس کارج لئی بھیجیا سی۔ بھاویں اہ سدھی گھوشنا گرو گرنتھ ساہب وچ درز نہیں ہے، پر گرو نانک ساہب نے آپنے پنجویں سروپ گرو ارجن ساہب [1563-1606] دے روپ وچ اسے سچّ نوں بانی وچ پرگٹ کیتا ہے۔ اہ شبد بیہدّ مہتوپورن ہے۔ گرو نانک ساہب دے سمیں دوران ہی سکھّ پچھان دی نینہ رکھی گئی سی، پر آدھنک بھارتی اپنویشواد اتے ہندوتوا اتواد سکھاں نوں اکّ جھوٹھے، وشال ‘سناتنی’ چھتر ہیٹھ لیاندا چاہندا ہے۔ بھارتی سنودھان، جس ’تے سکھّ کوم دے دستخت نہیں ہن، دے دھارا پچی-بی ادھین سکھاں نوں جھوٹھے تور ’تے ہندو گھوشت کیتا گیا ہے۔ پھر وی، گرو نانک ساہب دا اہ سچّ گرو گرنتھ ساہب وچ اٹلّ کھڑا ہے۔