The Brahm Kavach composition is believed to be the only known hymns of Guru Hargobind Sahib [1595-1644], the 6th Sikh Guru who after the martyrdom of his father and 5th Sikh Guru Arjan Sahib [1563-1606] at the hands of Emperor Jahangir [1569-1627] in Lahore, began the effective militarization of the Sikh faith from the warrior basis already laid by Guru Nanak Sahib [1469-1539]. In essence, as the first Five Nanaks went in depth to write and entrench the core of Guru Nanak Sahib in scripture, the time for writing was of no more. For as the time as Sant (Saint) had passed, the time of Sipahi (Soldier) had come with the ascension of Guru Hargobind Sahib. Only 13 lines in its base, the composition follows the earliest instance in Sikh scripture of Bir Ras - compositions of martial nature meant to invoke the warrior spirit within the reader. Counter to is Sant Ras which is of saintly nature and meant to keep the reader in bliss. It is due to this Bir Ras nature that the Brahm Kavach is not found within the Guru Granth Sahib, the latter of which is meant to be all 1,430 Angs of Sant Ras. Today, the Brahm Kavach can be found in many Dasam Sunder Gutkas (compositional books containing excerpts of Gurbani of Guru Gobind Singh Sahib) and can be seen with the moniker “Patshahi 10”. This can lead to some confusion in readers believing the Brahm Kavach being another composition of Guru Gobind Singh Sahib [1666-1708]. However, this is only a moniker and it is believed that the Sikhs had been orally reciting the Brahm Kavach until the time of Guru Gobind Singh Sahib, when upon his recitation someone may had taken the initiative to write it down and rendering it with the 10th Guru’s moniker. Coincidingly, the concluding line writes of such being spoken by Guru Hargobind Sahib. However, it is unknown whether the concluding Dohra of 2 lines is either of Guru Hargobind Sahib originally or an addition by his grandson Guru Gobind Singh Sahib. Nevertheless, a firm belief stands within Sikhs that the Brahm Kavach is indeed the work of Guru Hargobind Sahib.

ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ [1595-1644] ਦੀ ਕੇਵਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿਛੋਕੜ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ [1469-1539] ਤੋਂ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ [1563-1606] ਤੱਕ ਪਹਿਲੇ ਪੰਜ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਨੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਲਿਖੀ। ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਹਾਂਗੀਰ [1569-1627] ਨੇ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਫੌਜੀਕਰਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ - ਉਹੀ ਫੌਜੀਕਰਨ ਜਿਸ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਜ ਸਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਤ ਸਨ। ਹੁਣ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਿਪਾਹੀ ਬਣਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਕੇਵਲ 13 ਪੰਗਤੀਆਂ ਲੰਬਾ ਹਨ। ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ 13 ਪੰਗਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੀਰ ਰਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਤੱਤ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਬੀਰ ਰਸ ਯੋਧੇ ਤੱਤ ਅਤੇ ਭੁਜੰਗੀ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸੰਤ ਰਸ ਹੈ। ਸੰਤ ਰਸ ਦਾ ਅਰਥ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਅਨੰਦ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਸਾਰੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੰਤ ਰਸ ਹੈ। ਅੱਜ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਦਸਮ ਸੁੰਦਰ ਗੁਟਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਦਸਮ ਸੁੰਦਰ ਗੁਟਕੇ ਵਿਚ ਇਸ ਨੂੰ “ਪਾਤਸਾਹੀ 10” ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਸਿਰਲੇਖ ਹੈ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਹੀ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਦਾ ਪਾਠ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ “ਪਾਤਸਾਹੀ 10” ਨਾਲ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਵਿਚ ਸਮਾਪਤੀ ਦੋਹਰਾ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬੰਦ ਦੋਹਰਾ ਬਾਰੇ ਸਾਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਫਿਰ ਵੀ ਸਿੱਖ ਬ੍ਰਹਮ ਕਵਚ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਹਰਗੋਬਿੰਦ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ।

برہم کوچ نوں گرو ہرگوبند ساہب [1595-1644] دی کیول گربانی منیا جاندا ہے۔ پچھوکڑ دی جانکاری لئی، گرو نانک ساہب [1469-1539] توں گرو ارجن ساہب [1563-1606] تکّ پہلے پنج سکھّ گوروآں نے گربانی لکھی۔ گرو ارجن ساہب نوں بادشاہ جہانگیر [1569-1627] نے شہید کر دتا اتے گرو ہرگوبند ساہب نے سکھی دا پھوجیکرن شرو کیتا - اہی پھوجیکرن جس دیاں جڑھاں گرو نانک ساہب توں ہن۔ گرو نانک ساہب آپنے پہلے پنج سروپاں وچّ سنت سن۔ ہن گرو ہرگوبند ساہب دے روپ وچّ سپاہی بنن دا سماں سی۔ برہم کوچ کیول 13 پنگتیاں لمبا ہن۔ پر انھاں 13 پنگتیاں وچّ بیر رس دا پورا تتّ نزر آؤندا ہے۔ بیر رس یودھے تتّ اتے بھجنگی بھاونا دی گربانی ہے۔ دوجے پاسے سنت رس ہے۔ سنت رس دا ارتھ پاٹھک نوں انند وچّ لیاؤنا ہے۔ اس کرکے برہم کوچ سری گرو گرنتھ ساہب وچّ نہیں ہے۔ کیونکِ گرو گرنتھ ساہب وچّ درز ساری گربانی سنت رس ہے۔ اجّ برہم کوچ دسم سندر گٹکیاں وچّ پڑھیا جا سکدا ہے۔ دسم سندر گٹکے وچ اس نوں “پاتساہی 10” دے سرلیکھ نال دیکھیا جا سکدا ہے۔ پر اہ سرف اکّ سرلیکھ ہے۔ کہا جاندا ہے کِ سکھّ گرو ہرگوبند ساہب توں ہی برہم کوچ دا جاپ کردے آ رہے ہن۔ شائد اکّ وار جدوں گرو گوبند سنگھ ساہب نے برہم کوچ دا پاٹھ کیتا سی تاں کسے سکھّ نے اس نوں “پاتساہی 10” نال لکھیا ہوویگا۔ اس توں الاوا برہم کوچ وچ سماپتی دوہرا گرو گوبند سنگھ ساہب دا وی ہو سکدا ہے۔ بند دوہرا بارے سانوں بلکل نہیں پتا۔ پھر وی سکھّ برہم کوچ نوں گرو ہرگوبند ساہب دا مندے ہن۔